Meyus Şiiri - Ferman Sızlanan

Bakmak en çok ona yakışırdı,
ve bakınca
hep bir şeyler anlatırdı gözleri.
Derindi, çok derindeydi
çünkü,
bana bakarken çok yoğundu
buğulanan göz bebekleri.
Kimse bunu anlamazdı,
Ben anlardım, hep anlardım
çünkü bilirdim,
Bakması en çok bana yakışırdı.

Sonra saçları...
Sırtına değmedi mi,
Omuzlarından göğsüne akardı,
İki yandan iki dalgaydı.
Karadeniz halt etmiş,
içine çekerdi seni, hırçındı
Kimse bunu da anlamazdı,
Ben anlardım,
Hep anladım o susunca,
Susup sadece sarılınca
Çünkü hissederdim,
Sarılırken yüzüme karışınca.

Bir tek aşkı beceremedi,
Olsun o kadar da.
Nede olsa çok sevdi,
Hep sevdi.
Çok güzel severdi.
Bir ben bilirdim
Bunu herkes bilmezdi,
Sonra gitti
Herkes anladı neden gittiğini
Ben anlamadım
Çünkü masallardan geldim ben
çok sevince gidilmezdi.
Hep öyle bilirdim.

Şimdi iyi anlıyorum.
Şimdi çok iyi anlıyorum.
Şimdi çok daha iyi anlıyorum.