Meyri
Aradım aynada saklandın sırda
Sensizlik içimde üşüyor Meyri.
Kadir gecesinde gökteki nurda
Cemalin içime düşüyor Meyri.
Yalvardım Mevlâ’ya, hatim okudum
Kirpiğinde canı örüp dokudum
Seslenip geceye seni şakıdım
Hasretin içimde ışıyor Meyri.
Seher melteminde şafak atarken
Güneşim bak sensiz doğup batarken
Rûhum karanlığı sarıp yatarken
Gözlerin ufuktan aşıyor Meyri.
Umudum kesilir, açılır perde
İşte gidiyorum böylece derde
Kuytu bir köşede izbe bir yerde
Bu can seni sessiz yaşıyor Meyri.
Aşk mevsimi geçti hasatta yoksun
Battın bu bağrıma zehirli oksun
Ne derdin var ise bu garip çeksin
Yaralar kanayıp pişiyor Meyri.
Bir zalim sevdânın şah eserini
Çivile bağrıma vur keserini
Değdiği yerlerin gör hasarını
Yerden yere çalıp coşuyor Meyri.
Pusu kurmuş zaman çalıyor benden
“Ecel teri ecel,” dökülen tenden
Akıp dökülüyor ince inceden
Yüreğimden akıp taşıyor Meyri.
Bekir der yıkılan benim kirmanım
Geleceğim sana olsa dermanım
Ne olur katlime yazma fermanım
Eller zaten kuyu eşiyor Meyri.
Bekir Akbulut (Ozan ihlasi)
23.12.2011
Kayıt Tarihi : 29.6.2018 10:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!