Meyilim Yok Şiiri - Alperen Bilen

Tükenmiş umutlarla nereye varabilir ki insan ?
Arafta bırakılmış kalbiyle bulabilir mi kendini ?
Yahut dipsiz bir uçurum kenarında
tutabilir mi uzatılan bir eli ?
Ben tuttum.
Tanımadan, bilmeden, sorgulamadan..
Kibirle kuşatılmış bir yüreğe sürükledim kendimi,
Kabul görmemiş bütün doğrularımı yaşama fırsatı bulmuş gibi.
Açtım gönlümün tüm kilitli sevda gizlerini,
Ve hayallerimi bir sığıntı misali yaşamaya mahkum bıraktım.
Varlığın hiçlik yokluğunu işledim heybeme,
Korktuğum, kaçtığım her şey pranga oldu dolandı ayaklarıma..
Nefes almaya dahi takatim yok,
Mecalsiz bir yaşamın içerisindeyim,
Bu kez taşlaşmış kalplere meyilim yok.