Meyhanede Şiiri - Erman Ulusoy

Meyhanede her gece
Yalnız başıma,
Bir hüzün içinde,
Kadeh kaldırırken yitirdiğim yıllarıma.
Kadehler arkadaş,
Geceler sırdaş oluyor bana.

Bazen bir kadeh rakıyla
Bazen de hüzzam bir şarkının bende kalan hatırasıyla
Dalıp giderken maziye
Kadehler arkadaş,
Geceler sırdaş oluyor bana.

Zaman sanki bir derya.
Meyhane bir tekne.
Bense bir garip yolcu.
Yol alıyoruz birlikte her gece
Bu meçhule uzayıp giden varlık içinde.
Kadehler arkadaş
Geceler sırdaş oluyor bana.

Ömür,zembereği bozulmuş bir saat gibi
Durmadan ilerlerken
Bilmediğim bir limanda
Belki elimde ki son yudumladığım kadehimi bırakıp ta
Bu cefakâr dostlara veda edeceğim son gece
Ne zaman acaba...?