Meyhanede 2 Şiiri - Erman Ulusoy

Hadi getir meyhaneci,
Şöyle bir donat masayı.
İçki kadehleri de koy masaya,
Bu gece,içip de,sarhoş olmak istiyorum.
Kemancı,gel sen de çöküver masaya.
Dokun kemanın tellerine,
Ama,eskilerden olsun.
Canlansın hatıralar,nağmelerde,kadehlerde.
Yaşamak,ne mümkün geçmişi tekrar,
Bizimkisi sadece bir teselli aramak.
Hadi kemancı,bir kadeh rakı da at,
Mezemiz bol masada,ara sıra,ondan da tat.
Çal kemancı,ağır ağır,
Zaman çok,sabaha daha var.
Daha,kaç kadeh tükenir…
Tükenmeyen,bende ki kahır.
İstersen yak bir de sigara,
Ama,rakıdan da at,ara sıra.
Ben sarhoş olmak istiyorum,
Sen,bakma benim kusuruma.
Beni bu kadar içtiren ne mi diye soruyorsun.
Sanki bilmiyorsun,kemancı….
Yıllardır ruhumu kemiren acı,
Sevdim be,kemancı….
Vefasızın birisini sevdim,
Yıllardır bekliyorum ama,halâ dönmedi.
Gönlümde ki bu ateşi,
Meyhanelerde ki içkiler bile,söndüremedi.
Meyhaneci,bak içkimiz tükendi,
Masaya koy yenisini...

15.10.2003
Erman ULUSOY
Kırklareli