Meyhaneci kız Şiiri - Ali Ümran Sönmez

Efkarlandım birden bugün,
İçip şöyle bir dağıtmak istiyorum.
Aklıma hep sen geliyorsun,
Beni bir tek sen anlarsın meyhaneci kız.
Alıştın bana kaç senelerdir,
Neler yediğimi bile bilirsin,
Biraz peynir, brokoli, yoğurtlu ezme.
İçtiğimde bir otuzbeşliğin yarısı,
ille de börek getirmesen olmaz.
Beni bir tek sen anlarsın meyhaneci kız.
Yalanı dolanı sevmezsin,
Sen bayağı da harbisin,
Sevmezsin yalakaları ukalaları.
Geçende kovalamışsın mekandan,
Bizim iş yerinde çalışan bir adamı.
Beni bir tek sen anlarsın meyhaneci kız.
Bir de unutamadığım bir anın var bende,
Arkadaşlarla toplanacaktık sende,
Gecikince biraz beni sormuşsun,
Sonra başlamışsın süslenmeye,
Sevdiceğim güzel görsün beni diye.
Beni bir tek sen anlarsın meyhaneci kız.
Artık gizlim saklım kalmadı senden,
Bazen güldürüp bazen de öğüt veriyorsun,
Kıskanınca beni birilerinden kaş çatıyorsun.
Bazende kızıp azarlıyorsun.
Beni bir tek sen anlarsın meyhaneci kız.