Meyhaneci III Şiiri - Simla Çağatay

Yine ağlıyorum be meyhaneci
Bak yine çilekeş çaldım kapını
Yine aynı masaya oturdum kaldım
Ve yine benimle beraber yanlızlığım
Yine aynı konudayım o günden beri takıldım kaldım
Bozuk pilak gibiyim artık yıldım
Ne bitirebildim ne ağlamayı bıraktım
Bak halime insan kılığından çıktım
Allah biliyor ne kadar çabaladığımı
Unutmak için ne kadar uğraştığımı
Birde utanmadan yollamış af dolu mesajını
Aşk affedermi hiç korkağını
Hani ilk geldiğim zaman söylemiştim ya sana
Giden karagözlüler olsun
Yeşili gelir yerine mavisi gelir diye
Evet kalbimin kapısına kadar geldiler
Ama ulaşamadılar anahtarına içeri giremediler
Kimse gelmesin be meyhaneci benim neyime
Al işte bir kere sevdim inandımda ne oldu sevgiye
El üstündemi tutuldum kıymetimmi bilinde
Eninde sonunda yanlızlığım hepsini ezip geçti
Ah be meyhaneci ah
Ne varsa bende var artık bundan sonra
Birde dibine vurduğum şişelerde
Hiç kimseyi istemiyorum zindan hayatıma
Anladım yanlızlık yazılmış benim kaderime
Yine ağrıttım başını üzdüm seni
Söz bir daha gelebilirsem bende dinlerim senin derdini
Yine uykusuz bıraktım zaten yorgun olan bedenini
Bak yine sabah olmakta güneş gösteriyor yüzünü
Görüyormusun alaca karanlığı yarıp yeni bir güne güldüğünü
Bilirmisin benim gecelerimin sabahlara nasıl döndüğünü
Boşver be meyhaneci artık uzatmayalım
Bu geceyi burada bırakıp yolumuza bakalım
Hakkını helal et olurya düşer bir yerlerde kalırım
Gelip bir daha çalamazsam kapını
Bilki bir avuç toprağın altındayım
Benim yerime şerefe kaldır ben oradan sana katılırım
İyi sabahlar olsun sana
Kadim dostum meyhaneci arkadaşım