Meyhaneci II Şiiri - Simla Çağatay

Bir sahilin kenarında adını bile bilmediğim
Önceden hiç gitmediğim bir meyhaneye gittim
Kötü yazılmış kaderime isyan edip
İçkiylede olsa unutmaktı tek dileğim
Sarhoş olup dağıtmaktı tek isteğim
Gönlüm harap kafam allak bullak
İçilen daima bira rakı yada şarap
Getir meyhaneci içkimi bitsin bu azap
Mezesiz gitmez bu meret
Gelirken birazda meze kap
Bir elimde sigaram bir elimde kadehim
İçimde sönmek bilmeyen kor alevim
Aldanmanın acısına inan dayanmıyor yüreğim
Hani nerede benim sabrım neşem metanetim
Hepsini beraberinde götürdü şerefsiz sevdiğim
Hayret hala sevdiğim diyebiliyorum o şahısa
Lanet olsun ona olan sevgime saygıma
Dilim tutulaydı dünya yıkılaydı evet dediğim anda
Seninle ilk tanışmamızı nasılda unuttun
Her seferinde unutulamayacağımı söyler dururdun
Hani yürekten bağlıydın çok seviyordun
Her şeyi bir anda silip rahatça gidebiliyorsun
Vay be bende seni yürekli biri sanıyordum
Duydumki istediğin gibi mutlu olamamışsın
Duydumki sevdiğini sanıp aldanmışsın
Duydumki pişman olup ona buna ağlamışsın
Haberini aldım bir şans daha diye yalvarmışsın
İnan sana olan sevgim bitmedi bitmeyecek
Ama bilki kinim bu sevgiyi elbet yenecek
Bir takım duygular bu gece burada sona erecek
Gözyaşlarım gün doğmadan kuruyup bitecek
Sen yaptığın hatalarla yaşamaya mahkumsun
Her zaman kendi çıkarınca yaşıyormuşsun
zenginlik mal mülk delisi olmuşsun
Zenginlik mutluluk getirmiyor bu sana ders olsun
Aman be meyhaneci giden gitti geri gelmez
Ne yaparsan yap bu acı ebediyyen bitmez
Sürer gider seninle hayat boyu tükenmez
Ağlasanda yırtınsanda inanki fayda etmez
Hey meyhaneci sende benim gibi dalmış gidiyorsun
İnandığım kadar aldandım
Sevdiğim kadar aldatıldım biliyormusun
İçkimde mezemde bitti sende çok yorulmuşsun
Bu geceye nokta koyalım artık
Haydi sanada banada uğurlar olsun