Meyhaneci Şiiri - Veli Can

Meyhaneci

Vur kadehi yerlere seni benden çalan yollar sarhoş olsun
Olsun be arkadaş
Vur be sende kemana sensizlikten kemanlar ağlasın
Vur vur vur…
Seven gözlerim ağlatan sen isen sende sarhoş ol be kader
Sende ağla benle sen de yan her gece kederle
Dökülün hazan yaprakları ile Saçlarım tel tel
Avuturum kendimi her resmine baktığımda
Gece kayan yıldızlar şahit olur seni ne denli sevdiğime
Hayalinle sevişirdim her kadehte sende vur bana bu gece
Ey anılar akmayın durun artık gözlerimden
Aklım başımda değil sevdiğim gittiğinden beri
Vur vur be sende kemancı kemanlar ağlasın
Sevdiğim bak ne hale düştüm duyanlar ağlasın
Kaybolan yılarımım gelmez bilirim
Kaybolan Yıllarıma acımam da sensiz gecen zaman yanarım
Sarılmaz yaralar açtın dertlerime dert kattın
Gidene gel demedim sana derdimi diyemedim
Ben hiç böyle sevmedim vur be meyhaneci sende vur vur
Savrulsun yüreğimdeki hevesler sevdiğim içimde beni yakarken yürek yangınım dün dünyaya yayılsın
Gurbet elleri mesken tutan sevdiğim
Sensiz sabahım buluşurdu köşe başında kaçak buluşan sevgililer gibi hüzünle
Gizli gizli akardı kanlarım yere kimseler görmezdi bende ki bereleri
Vur vur da bitsin bu işkence sensiz akan zaman dursun
Beni boğan bu sensizlik noktasını mezar taşımla koysun

Düşgözlü 29–08–2007