Kimse görmsin beni meyhaneci
Senden başka kimse duymasın sesimi
İçimde sararıp soldu aşkım
Sonbaharda dökülen yapraklar gibi
Bir tek sen varsın beni anlayan
Yarmı dağlayan gözlerimi karartan
Bu meyhanenin duvarları beni dertli yapan
Bir kırık kalbim var artık ondan kalan
Zavallı yüreğim taşıyamaz bu acıyı
Çöllere düşerde bulamazleylayı
Meyhaneci bilmez kimse çektğim acıyı
Sonunda gelir oturur yanına çeker kafayı
Bir tek sen varsın beni anlayan
Yarmı dağlayan gözlerimi karartan
Bu meyhanenin duvarları beni dertli yapan
Bir kırık kalbim var artık ondan kalan
Kayıt Tarihi : 17.6.2004 19:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Gültekin_54](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/06/17/meyhane-turkuleri.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!