Yalnız olanı sevmiyor bu cemiyet be madam…
Yahut yalnızlığı sevmiyor yalnız kalmayı hep özleyenler….
Yalnız kalamadıklarından mıdır bu yalnız kalanlara karşı bu antipatik giydirmeler….
Yalnızlık sevilmez mi madam,
Misal Yağmur, Tabiat ananın alın terisin sen, ve taneciklerin bana değerken ki sesinin yankısı ben en çok yalnızken duyabiliyorum.
Şimdilerde taneciklerin de saklı şifalı seslerine ve sesteki ritme, romantizm diyor , anlatsam roman olur diyen sevgili ömürler.
Şimdi dokunduğun yanlarıma , bakıp bakıp sağaltıyorum ya, aynı zamanda derin bir mahcubiyet de duyuyorum şifalı sesine…
Ama yine de tabiat, ana , ağrıma gidiyor,
Senin alın teri dökmene diyorlar ki hava yine bozmuş,
bozmuşsa bozmuş banane, sen kendi bozuk çalan kalbine diline bak diyecem ama diyecekler ki sana ne…
Kayıt Tarihi : 11.10.2018 14:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!