Meyhane masası 1 Şiiri - İbrahim Özmen

Bence madam,
rakı beyazlığıyla değil, saflığıyla güzel,
susuz yaşayabilen tek canlı türüdür bende.
kendi kendine çoğalabilen muhabbet hücresi sanki zalım..

ama ya bu mekanlar, hani şu ışıklı mekanlar
sevemedim bi türlü, yukarıda Allah var…
hani rakı gibi saflığımıza beyaz yalanlar katan ışıklar,
ayın şavkı yerine, biçimli lambaların altında solan ruhlar
hani sessiziliğini bile yaşatamayan nafile çığlıklar,
kısır ömürlerin sığınağı sağır mekanlar…
bu mekanlar maalesef ki bana mezar ,
bu mezar ki,
kimisini yapar yazar, kimisini eder bezar…