Meyhane gecesinin sabahı

Bir sessiz gecede durgun suya atılan taş gibi düşüyorsun icime
Her sabahın yükü var kollarımda
Koynunda uyandigim sabahlar sonrasi
Şimdi olmayisindan
Oysa ben Ne zaman bir turku duysam yokluğun otuturuverir yani başıma
Gun bir meyhane gecesinjn sabahının gunu
Seviniyor tüm çiçekler biz ayrıldık diye
Hepsi dalında vazolar boş hepsi kendi
suyunda kendi topragindaa

Bingazi