Meyhâne Şiiri - Halit Korkmaz

Ağır ağır atılacak gam ve dert...
Onsuz asla gerçekleşmez muhabbet-
Dışarıda gasp edilen itibar,
Meyhanede iade edilecek (!)

Meyhâne,
Ben bu akşam içeceğim
Kime ne?

İçindeysen kıymeti yok zamanın;
Salla dili, dök kirini lîsânın…
Sağlığına içenlere sözüm yok,
Şerefine içenlerden pişmanım !

Meyhâne,
Bilmiyorsan anma onu
Sana ne?

Her yanında ayrı bülbül meşk eder,
Keman ağlar, ud iniler, ney küser;
Taksimlerde ses ile mey karışır,
Kadehlere göz yaşı ve kül düşer.

Meyhâne,
İçip içip coşacağım
Kime ne !

Meyhâne,
Kalbim gibi boş bekliyor
Peymâne,
Ya sâkîde, ya da meyde bir sır var,
Demindeki esrarda mı bu ısrar !
En mukaddes nimetleri terk edip-
Müptelâsı her akşam sana koşar !

Meyhâne,
Küfelik mi olacağım-
Daha ne?

Hür atsa da adımları her birey,
İlk esnada sarar seni ney ve mey,
Çocuk gibi şen şakrak başlar masa-
Dem artınca herkes olur derebey...

Meyhâne,
Masalar mı sallanıyor-
Daha ne !

Ben mi lâyık gördüm beni bu hâle,
Bin derdim var biri eder divâne,
Söyle bana bu sis nedir?
Başım da ne bu duman?
Sen herkese açık olan tek liman !
Ne gözümde fer bulunur-
Ne de dizimde derman !
Meyhâne,
Sensin bana huzur veren tek diyar,
Sana gelip sarhoş olan bahtiyar !

Meyhâne,
Alev içtim yandı bağrım-
Kime ne !

Her masada ayrı bir hâl ve keder,
İçme derler, “içme artık sen yeter”,
Omuzuma bir el düştü, dur diye!
“Bilmezler ki benim derdim çok beter”.

Meyhane,

İrademe kim el koydu, ihtilâl,
Derdin döken, dertle dolar, bu ne hâl,
"İçmeyince dert eksilmez" bir maval-
Elim titrer, dizim titrer, izmihlâl.