Meyhane Şiiri - İbrahim Şevki Karanlık

Kentin,kenar mahallesi.
Mahallenin,köhne meyhanesi.
Eski masalarda,mey şişeleri,
Ve yanlarında mezeleri.
Tezgahın gerisinde,yaşlı meyhaneci,
Yüzüne vurmuş geçmişin izleri.
Bir taraftan hizmet eder,izler herkesi,
Bir taraftan usul,usul içer meyini.
Masalarda,dalgın,soluk benizli
İnsanlar içiyor dertli,dertli.
Kiminin aklında terk ettiği sevgili,
Kimi arıyor terkettiği seneleri.
Hepsinin aynı dertleri,
Özlüyorlar geçmişlerini.
Hatırlatmak istercesine eski günleri,
Kırık pikap söylüyor,eski nameleri.
Giriyorum içeri,
Selamlıyorum içerde mey içenleri.
Hoş geldin diyor,yaşlı meyhaneci.
Getiriyor mey şişesinde eski günleri.
Yanında mezesi eski sevgilileri.
Şimdi her biri gitti,dönmezler geri,
Yaşıyor hatıralarda,her birinin hayali.
İçiyorum; yudum,yudum,geçmişteki günleri.
Meze yapıp yanına,eski sevgilileri...