Meydandakiler Şiiri - Bahattin Çakılkaya

19.12.08
Beyaz bir vapur yanaşıyor, çımacılar olmasa bağlanamaz iskeleye
Halatlar bağlanmadan sorumsuzca atlıyor çılgın yolcular iskelenin üzerine
Çılgınlıklarıyla yıprattıkları incecik pamuk ipliğinden hayat bağları
Ölümü kendinden uzak bilen tek tabanca gençlerin önde olanları

Bakıma muhtaç yarı aç, uzun saçlı selvi boylu genç kadın
Uçtu uçacak iskeleye, geç kaldı çımacılar köprüyü sürmekte
Düştü düşecek denize, üç gündür uyumadı yeterince
Kula kul olmadan, kul hakkı almadan kazanma mücadelesi verdiği hayatla tek bağı
Sorunlar yumağından fırlayan elini kolunu bağlayan sorumlulukları
Bir atımlık barutu vardı, hemen ölecek kadar hiç özgür olmadı,
Yosun yeşili yorgun gözlerinde azda olsa geri dönememek korkusu vardı

Bir martı, çığlık çığlığa dönüyor başımın üzerinde
Güzelce bir kız geçiyor önümden, kendi halinde
Taksi şoförü bağırıyor vapurdan inenlere
Taksimetrenin yarı parasına giderim her yere

Bir adam oturuyor denize karşı, dalmış gitmiş boşluğa
Bir çocuk ağlıyor, salya sümük, balonları göstererek anasına
Birkaç ihtiyar, bacaklarına sürtünen kediye aldırmadan
Oltalarını fırlatıyorlar, ya nasip diyerek suların ortasına

Boyacı çocuk imrenerek bakıyor, okula giden akranlarına
İşsiz üniversiteli karar veremiyor, çocuklardan hangisine acıyacağına
Kocaman boş bir gemi geçiyor, boğazdan Marmara’ya
Evine giden mürettebatın umutları gibi, dalgası vurur birazdan kıyıya

İki âşık el ele yürüyor, güçsüz dalgaların sahili dövdüğü kıyıda
Kız, dilencinin kucağındaki yarı çıplak çocuğun başını okşuyor
Sevgisinden başka verecek bir şeyi yok onlara
Artık aldırmıyorlar gittikçe uzaklaşan, uzaklaştıkça zorlaşan düğün zamanlarına

Mehmet Efendi oturuyor, tarihi çeşmenin mermer taşında
Bana bakarak mırıldanıyor, namaza kadar, bir yük çıkarsa yukarda ki meydana
Simidimin yarısını dilenci çocuğa vereceğim, dinime imanıma
Dua eder gibi bir hali de var, tılsımlı bir cümleymiş gibi geldi bana

Şemsi paşa camisiyle iskele arasına demirlemiş sandalda
Bir adam bağırıyor yarım ekmek arası palamut iki buçuk lira
Dört deniz iki boğazla çevrelenmiş gariban yurdunda
Palamut satıyorlar donarak ölmüş kuzey kutbunda
Bir kişi kendi kendine gülüyor, ya deli ya da işleri tıkırında
Ya da kuraklıktan etkilenmemiş, sağanağa yakalanmış dağın yamacında
Ya da bunca insanı hüzne sürükleyen, yönetici sınıfında
Ya da çıkar yol kalmadı, sesini yükseltecek kahkaha atıyor, son bir kez daha

Bir yan kesici dikkat çekmeden ilerliyor, alımlı bir kadının peşinde
İki sivil polis adaletin kılıcını indirmek için, kapkaççının hemen gerisinde
Umurunda değil, paslanmış kör kılıç, şimdi suçüstü yakalansa da
Akşamüstü serbest kalır, icra eder mesleğini başka kalabalıkta

Bir serçe dökülen susamları topluyor seke, seke peşimde
Güvercinler eski alışkanlıktan olmalı umutla bekliyorlar yemcinin önünde
Yukarda ki yalının en üst katından boğazı seyreden adamın gözü takıldı serçeye
Korumalarına göstererek, çokbilmiş bir edayla mırıldandı sessizce
Aza kanaat etse serçe gibi herkes, kriz mıriz vız gelir düze çıkar bu ülke

Hoparlörlerden hocanın sesi yükseliyor, haydin camiye
Cemaatten önce koşuyor dilenciler, en iyi yeri kapmak için, caminin önüne
Kalabalık bir grup toplandı, sanki bir gözleri siyah bir bezle kapalı
Bir elinde megafon diğerinde bildiri, bir adam sıçradı, bankın üzerine
Kapkaççı rahatladı, kadının çantasını kaparak uzaklaştı
Yosun yeşili yorgun gözlerde güzel günleri umut eden gözyaşları vardı

Martı hala dönüyor başımda, elimdeki son lokma simidi ona doğru atarım umuduyla
Martının yakalayamadığı balığı, umutla bekliyor kedi, sırnaşarak ihtiyarlara
Serçe hak veriyor kalantor adama çünkü her yeri kar kaplamadı daha
Çocuğun oynayamadığı balonu uçuruyorlar ya da patlatıyorlar politikacılar Ankara’da
Belki üç çocuk yapmaz âşıklar ama üçün birini yaparlar evlenebilseler zamanında

Bahattin Çakılkaya