Meydanda Bir Komutan Şiiri - Tolga Özgür

Yükselen duman,keskin kan kokusu
Cesetten halı, inilti korosu
Ne naralar ne de hücum borusu
Meydanda,bitap olmuş bir komutan

Çok değil bundan iki sene önce
Ferman dinlemezden ferman gelince
Sefere hazırlandı sürrat ile
Emin kendinden namağlup komutan

Düşman pek bir çetin çıktı bu sefer
Pusatlı gövdeler tolgalı serler
Her nefer yavuz, zor bu sefer zafer
Ser verir geçit vermez bir komutan

Işıl ışıldı gözlerinin feri
Ne tereddüt, ne rücu hedef belli
Başladı bir hücum, emrini verdi
Gene emindi kendinden komutan

İlk harekatlarında muvaffaktı
Sonra da ne olduysa olacaktı
Galip durumundayken mağlup çıktı
Yediremedi hırs yaptı komutan

Fevri karar aldı,orduyu sürdü
Düşman her hareketini püskürttü
Ne gece ne gündüz iki yıl sürdü
Ne olduğunu şaşırdı komutan

Derdi"kaybetceğim savaşa girmem"
"Cephe kaybetsemde harbi kaybetmem"
"Sallanırsa da yıkılmaz tahtım"
Şimdi ise yek mağlup bir komutan

Kaybettiği ilk savaş olmuştu bu
Bundan olsa gerek bir bağ oluştu
Düşmana hayrandı hiç kızmıyordu
Kaybetmiş ama gururlu komutan

Harbin son günleriydi geldi darbe
Harbte ağlamak da var gülmek de
Mağlubiyet de var galibiyet de
Ama aşağılanmıştı komutan

O gün Ne inanç kaldı ne de takat
Mermi harbte evladır fakat
Son gün yediği merdi değildi,tokat
Son kalesi gururu düşmüş komutan

Yükselen duman, keskin kan kokusu
Cesetten halı, inilti korosu
Ne naralar ne de hücum borusu
Meydanda, bitap olmuş bir komutan