Gökyüzünde, ışığın tekamülû kırılışıyla oluşan maviyi değil.
Mavinin karanlığa yakınlılığını değil.
Karanlığın maviye naklini, karanlığın maviye dönüşümünü sevdim, ben...
Mavinin denize yansıyışıyla denizin mavi oluşunu değil, denizin zararlı ışığa ayna oluşunu sevdim, ben...
Gökyüzü mavisinin o görkemli şaşalı aldatışını değil.
Atmosferin ışığı kırıp, ışığı filitrelemesini değil.
Sarının maviyi kabullenişiyle, yeşilin maviyle sarıyı içerisinde barındırışıyla, yeşilin umudumun rengi oluşunu sevdim, ben...
Umudumu kullanılmasını değil.
Doğanın zararlı güneş ışığana meydan okuyuşunu ufkumla sezişimi sevdim, ben...
Kayıt Tarihi : 31.12.2018 07:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Buda bir Ekosistem. ~ Işığından bizi mahrum bırakma Güneş. ~ Kusura bakma Güneş senin ışığını kıran Atmosfer. ~ Hayy yaşa Atmosfer, Güneşin zararlı ışığını kırdığında Gökyüzünü mas maviye bürüyorsun. ~ Ey mas mavi Gökyüzü sen olmazsan Denizler ve Okyanuslar asla mas mavi olamaz. ~ Çok yaşa eey Denizler ve Okyanuslar, sizde Hayat için zararlı ışıkları hem emiyorsunuz hemde geri reflektizeliyorsunuz... - Işığının ve karanlığının (gölgesinin) reflektizesini göremeyenlere duyurulur!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!