Meydan Karanlıklara Kaldı (397)

İbrahim Arslan
1000

ŞİİR


15

TAKİPÇİ

Meydan Karanlıklara Kaldı (397)

Güneşi bu ülkeden sürdüler.
Meydan karanlıklara kaldı.
Gökyüzünden yıldızları söktüler.
Meydan karanlıklara kaldı!
...
Ziyaya düşman oldular, karanlığa kul.
Aynalar yalan söylemzdi, hani şarkılar.
Hani şarkılar, o şarkılar doğruyu katletti!
Bir gece yarısı seni tek başına bıraktı.
Kötülerin içinde (kötülüklerin içinde)
O şarkılar ki bugün bize hitap etmemekte.
Karanlıklar bayram yaptı.
Meydan onlara kaldı!
...
Birden gök gürledi, gökyüzü başıma yıkıldı.
Cinler başımın tepesinde cirit attı.
Yıldızsız gece de yıldızlar halime ağladı.
Sen gelmezsen kimler gelir ki.
Umudumdun. Söylesene hangi sözünü tuttun...
Sensiz kalınca sessiz sessiz ağladım.
Karanlık bir gece, ziyasız kaldım!
Benim bu halime karanlıklar güldü.
Meydan onlara kaldı, sadece onlara...
...
Güneşi idam ettiler,
Meydan karanlıklara kaldı.
Yıldızları denize döktüler.
Meydan karanlıklara kaldı...
...
Aydın dediklerim aydınlığa düşman!
- Günaydın, günaydın dediler.
- Söylesenize hangi gün Aydın!
Bir güneşim vardı benim.
Onu bu ülkeden sürdüler.
Yetmedi idam ettiler.
Karanlıklar sevinin, zafer sizin...
Sabahı olmayan gecelerin.
Çalsın karanlıkların zafer şarkısı.
Meydan karanlıklara kaldı!
...
Karanlıklar, karanlıklar!
Bugün size mahpusum.
Güneşi bir daha göremezsem.
Sizlere kabusum...
Ziyaya düşman oldular,
Karanlığa kul!
Aynalar yalan söylemezdi...
Hani o şarkılar.
O şarkılar doğruları katletti!
1999 Yılı (Belki 1998)

İbrahim Arslan
Kayıt Tarihi : 16.4.2013 17:49:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

İbrahim Arslan