Mevzi Şiiri - Ali Yigit 2

Bu hiç olmadık bir gece
İlerliyorum aşkın mevzisinde, titreye titreye
Ölümün her yerde gözü var
Üniforma ıslanmış, postallar suda kalmış
Korku ezelden kaçmış gitmiş
Gece soyulmuş, çırıl çıplak
Çıt yok
Bir tek komutan bağırıyor:
"Asker, çıkma mevziden!"

Bu bir müdafaa olsa gerek
Hiç anlamam taktikten, stratejiden
Komutan akıllı adam
Hiç ayırmadı gözünü düşmandan
Arada bir bağırıyor:
"Asker, çıkma mevziden!"

Pat, pat, pat...
Komutanım, savaş başladı!
"Asker, kal mevzide!"
Komutanım, tabur geri çekiliyor, yardım edelim
"Silahı mı var tutacak
Mermisi mi var atacak
Memleket onlar kadar zengin değil
Karakucak dövüşeceğiz
Onları kendimizle bu mevziye gömeceğiz
"Çanakkale geçilmez"
Asker, çıkma mevziden!"

Sabırlar ölçüldü, süngüler çekildi
Düşman askeri
Rap, rap, rap...
Bir çığlık koptu göğe eren:
"Allah, Allah,Allah!"
Şafak iplik gibi sökülüyor
Gece kaçıyor, hızlı hızlı
Ah, vah, yandım, çat, pat...
Üst üste düşüyor ölen askerler
Altta kalanlar sessizce gömülüyor
Birden komutanla yüz yüze geldik
O an bir silah sesi duyuldu!
Pat!
Komutan yine bağırdı!
"Asker çıkma mevziden!"
Yere düşmeden tuttum onu
İkimizde dizlerimizin üstüne çöktük
Hışırttt...
Bir süngü girdi ensemden
Avaz avaz bağırdım:
"Asker çıkma mevziden!"

ALİ YİĞİT