Mevtname Şiiri - Nefes Sahfa

Allah sevdiklerinizi öldürür
Çünkü siz insanlar, birileri ölmedikçe akıllanmazsınız
Öyleyse ölümü geç olmadan hatırlamaya ne dersiniz?
Pas tutmuş anahtarınızı alın
Kilerinizden mezar taşınızı çıkarın
Ölmek için yatacak yerinizi hazırlayın
Ey müslümanlar ve müslüman olduğunu iddia edenler
Başlıyoruz
Gece soğuk
Üşüyerek geziyorsun
Sen mezarlıktasın
Oldukça yaşlanmışsın
Etrafında nice ölmüşler var
Annen, baban mesela
Ve nice kimsesizler kimseleriyle birlikte gömülmüş
Bu gördüğün binlerce mezar,
Hepsinin başında ağlamışlar zamanında
Korkma ölümden
Ona gülümse
Mezar mezar gez gerekirse
Ölümün arkadaşı ol
Bu yalnızca Allah içindir
Fakat mezarlıkta biten gülleri kokladığın zaman
Aklına amel defteri gelebilir
Bir hayal etsene
Sen soldaki melek olsaydın
Amel defterine neleri yazardın?
En çok hangi günah ne yer tutardı
Peki bunu düzeltmek için elinden geleni yaptın mı?
Evet, biraz derinlerden konuşalım
Sana kırıcı sorularım var bak:
1.
Allahı hangi günah için sattın?
2.
Hayatına şöyle bir bakınca yüzde kaç müslümansın?
3.
Son işlediğin günah neydi
Hepsi bu.
Elimden tut.
Seni uçsuz bucaksız yerlere götüreyim
Seni bu bozuk dünyadan alıp çekeyim
Cennete götüreyim
Allah'ı göstereyim sana
İster miydin?
Öyleyse neden saçmalayıp duruyorsun?
Hayatın gerçek potansiyelinden öyle uzak, öyle tutarsız ki
Anlamıyorum.
Allah'a güvenmeyi bir başarabilsen
Sabredemediğin her şey uçup gidecek
Allah dışında neye gözyaşı döküyorsan artık bırak
Dünya bir kafestir
Onun içinde yaşamayı öğrenmek zorundasın
Dünyadayken hiçbir zaman gerçek anlamda mutlu olamayacaksın
Sonlu çünkü
Güzel şeyler bitmiyorsa güzel
Kötü şeyler bitmiyorsa kötü
Hayatında insanların geçici saçmalamalarını bir kenara koy.
Kendin ol
Dik dur
Şu şiiri okuduğun zaman
Belki de hayatının son saniyeleri
Bilemezsin
Ölüp gideceksin
Öleceksin
Ve öldüğün zaman diyeceğim ki
Öleceksin demiştim, evet öldün işte!
Yüz seneye nerede görüyorsun kendini
Kara toprakta mı
Ölmek sana ne ifade ediyor
Pişmanlığı?
Ben de bir ara çok pişman olurdum ölüm meyi içe içe
Fakat bilir misin son zamanlarda duygularımı kaybettim
Sonsuz cehenneme gidersem diye arkamdan bir anı olarak yazıyorum
Umarım öyle olmaz
Benim için de, senin için de
Ve kendime neden kızıyorum biliyor musun
Konuşup duruyorum, harekete geçmiyorum
Mahallemde yangınlar çıkıyor
Kalbim küle dönüyor
Yangını öylece izliyorum
Şiirleri öylece okuyup geçiyorum
Aynı senin gibi
Eğer pişman gidersem arkamdan çok gülün oldu mu
Toprağımı bol atın çıkamayım
Allah belki affeder
Bu yüzden intihar etmiyorum
Gayet doğal, değil mi
Ve şunu düşünüyorum
Her ölümü hatırladığımda, bir saate tekrar unutup normal yaşantıma geri döneceğimi
Bu normal
İnsan fıtratında var
Bir noktadan sonra pişman olmaya gerek yok
Fakat sahabelere baktığımda gördüğüm şu:
Müslüman ahlakı var
Ticarette, günlük hayatta dahi ibret verici insanlar
Sanki her daim unutmuyormuş gibi
Onu nasıl oturtabiliriz bilmiyorum
Sanırım dinle ilgili her şeyle haşır neşir oldukça
Siyer okudukça, belki
Bir de her yol ayrımında nefsini hançerledikçe
Böyle böyle adam oluruz belki bir gün
Şöyle böyle hatırlarız Allah'la konuştuğumuzu
Ve ne için yaşadığımızı
Ki bir gün kâfir gitmeyelim