Mevta Mevsimi Şiiri - Burak Akar

Adım adım yürürken sona doğru
Emrinle koşar adım gitmekteyim
Senden uzak ölmekteyim, yâr
Artık sûru beklemekteyim
Kangren oldu umutlarım
Kabuk bağlamıyor yaralarım
Ağır ağır ölmekteyim

Dün heyecanla geçtiğim yollarda
Bugün sus pus olmuş yürüyorum
Soyun artık giysilerini, ey ruhum!
Koy ve kaldır beyaz kılıfına
Belki zamanı gelmiştir gitmelerin
Varacağın yer belki sıcak, belki soğuktur
Ama mevsim bizim eller gibi değil;
Mevsim var mı yok mu, belli değil!
Mevsim ölmek zamanı mı,yâr?
Çekip gitmek zamanı mıdır?
Bu oyunu ilk ölen kaybeder, yâr!
Ben bir ölmüştüm zaten
Sırf sen kazan diye
Bir daha öleceğim, yâr!

Bitiremediğim dertlerim,
Döndüremediğim bahtım var benim
Ne aşklara feda etmediğim canım var
Şimdi sana veriyorum canımı
Al senin olsun, yâr!
Aşk zaten kanlı oyun
Aşk, pes etmeyen canavar