Mevta Şiiri - Ahmet İncibaş

Bugün bir mevtayı gömdük de yere
Nasihatten payın alamadım ben
Gözlerim kör olmuş görmez bir kere
Gerçeği ve hakkı bulamadım ben

Bitirdim telkini dedim Hüseyin
İki metre kefen artık her şeyin
Görende var ise zerrecik beyin
Düşündüm bu halde kalamadım ben

Bu birinci değil vurdum kafaya
Birinci telkinim idi Safiya
Düşündüm hep sıra bunlar öyle ya
Sıramı savmaya duramadım ben

Çekti beni cazip dünya nakışı
Unutturdu bana yaz ile kışı
Şu zalim dünyada bir an bakışı
Yeşerdi kalbimde yolamadım ben

İşte Kul Ahmet'im dünya dediğin
Kabre kadar gelir ancak sevdiğin
Açıklanır senin gizli bildiğin
Dedim dedim ibret alamadım ben