Mevt Çiçekleri Şiiri - Nefes Sahfa

Bu çürüttüğüm anemon çiçeği
Katılaşan eklemler şafakla birlikte
Mezar taşlarıyla öğüttüğüm çocuk
Uyluklarınca toprağın dudaklarında
Ne yaparsın hayat böyle:
Beyaz lale, ağlayan gelin, beyaz lale, ağlayan...
Ne yaparsın hayat böyle:
Çarıklarımda balçık
Altımda araba
Peşimde geliyor, kırmızı üniforma
Dağa taşa sürme, polisten kaç!
Serde tabanca, serde tabanca
Nasıl sürebilirim böyle arabayı?
(Meraklısına: "Unutarak")
Girmişim viraja
Tetik çekilmiş bir kere
Vücudum şekillenmiş kefen kıvrımlarınca
Adım, soy adım, doğum tarihim
Üstte sarı lale!
Altta soru bir iki üç, klasik
Ağzını kilitleyen soğuk gecelerin tesettürü
Al işte tüm görkemimle karşındayım
Sen de siyah gömleksin, ben de.
...Artık kırmızı, korkarım ki...
(Bilir misin, buğday önce dövülür.
Sonra yarma haline getirilir.)
Kendi kabrime ziyaretimde
Gözden süzülen beyaz frezya tohumu
İşte bana seni hatırlattı.
Senli günler hep daha yekpâre,
Hep daha iyimser-melankolik
Günahkâr bir huşu içinde
Düşe kalka beyaz lalelerle
Şeytanın dibektaşım olduğunu aldı,
Pis, temiz, belirsiz havsalam
"Yan"lış mekân ve yanlış zamanda
...
Sen varken rahattır yaşamak
Sonra kapım tık tık eder
—Kim o?
"Ben yol ayrımı
Bilinç kaybı
Sıfır beş promil, evet ceza
Cezadan korkanlara ceza
Allahtan korkanlara rıza"
—Kimsiniz beyfendi?
—Aç kapıyı gireyim.
—Size neden güveneyim?
—Akılsız uyandın saat onda, seccadende uyurum çıkarım televizyonda.
—Git başımdan!
—Merak etme kalbindeyim. Mor glayör siyaha çalmakta.