Mevsinin Eşiği Şiiri - Mercan Demir

Mevsimin Eşiği

Mevsimin eşiğinde duruyorum,
bir adım uzaklıkta yaz, bir adım sonbahar.
Rüzgârın fısıltısı kararsız,
dünle yarın arasında bir an var.

Yirmi bir Eylül,
gökyüzü suskun, rüzgâr uyanık.
Bir mevsim kapıdan bakar,
diğeri vedaya alışık...

Toprağın rengi soluk,
güneşin sarısı yorgun,
kalbimde bir kıpırtı:
ne tam hüzün, ne tam mutluluk.

Bir yaprak düştü önüme,
adı zamandı belki de...
Kırılgan bir sessizlikte
konuştu sararan hece.

Göçen kuşlar çizdi gökte
bir veda cümlesi gibi...
Sessizlik sardı şehri,
her şey biraz eksik gibi.

Ay usulca yükselirken,
çimen bile düşünceli.
Bir anıya tutunuyor
serinliğin gölgesinde eli.

Ayakkabımın ucunda
çatlamış bir kuru dal,
yaşanmışlık kokuyor
her köşesi bir masal.

Zaman bir örümcek gibi
örüyor ince hatıralar,
bir çay deminde geçmiş,
bir bakışta yarın var...

Mercan Demir
21.9.25