Mevsimsiz Uçurtma Şiiri - Yusuf Kazak

Yaprak kımıldamazdı bedbaht ülkemde
Yoktu işte, uzak beldelerin soluğunu çırpan
Mavi çemberde gezgin kuşlar;
Görünmez olmuştu kaçkın yelkenliler
Uzun zaman önce denize açılan;
Bitikti umutlar rüzgarlara dair
Ve çoktan tükenmişti verimli nefesim
Bitimsiz şarkılar söylemekten sana…

Fakat yine de sağ salim kollarımla
Çıkarırdım mevsimsiz uçurtmamı;
Ne üşüten ne de okşayan rüzgar vardı
Salardım uçurtmamı göğün zirvelerine
Umudum, bilemediğim bir diyardan
Göğe sığınmış nefesindi sevgilim
Mevsimsiz uçurtmamı yükseltecek…

Tutunuyordum kuyruğuna uçurtmamın
Yaklaşıyordum ıtırıma, uzadıkça ipim;
Yükseliyordum yurdumdan yurduna
Takılıyordum gökteki direklerine
Kopamıyordum düğümünden sevgilim
Zamansız kalmıştı ruhum;
Uçurtmam ise zaten mevsimsiz…