Mevsimsiz Sevdam Şiiri - Kadir Ay

Ellerin yıldızdı, ellerim karatoprak.
Kavuşmak ellerine olmayacak işti.
Mesafeler yırtarak yalana sarılmak,
Uçuruma atılan adımlar gibiydi.

Sayılı gündü çabuk gelirdi,geçerdi.
Yalanla avunmak akıl karı değildi.
Ben de gençtim...Ömrümün en deli çağında,
Gönlüme söz geçirmek kolay iş değildi.

Bunları bile bile tükettim yılları.
Gözümdeki yaş gibi büyüdü kederim.
Bir temmuz akşamı son kez görünce seni,
Anlamıştım o an dönülmez bir yerdeyim.

Sonra sessizlik ve sensizlik adım adım,
Sonra büsbütün susuşlar yarım gülüşler...
Yollara bıraktığım ağır adımlarım,
Sonra gidişler bir daha hiç dönmeyişler...

Ağır aksak geçen yıllarım var şimdiyse,
Bir de resmine bakabilmek saadeti.
Gittikçe eğilen başımdaki rüzgarın,
Tek yadigarıdır bu mevsimsiz sevdamın.