Mevsimsiz Sevda

Anne ben varken,
Sen de olur musun yanımda...?

Ben,
Dünyayı tutup kaldıracağımı düşünüyordum
Sen,
Pamuk yağmurlarımda şemsiyem oluyordun
Ben,
Yanından ayrıldığımda nefessiz kalıyordum
Sen,
Ben daha yanındayken hasretime ağlıyordun

Rüzgar senin saçlarını ağartıyor,
Ben rüzgarın saçlarında;
Beyaz dünyalar kuruyorum,
Dost bilip kendime.
Anne ben büyümedim,
Adam olamadım mı hala?
Hoş,babam sen adam olmazsın derdi hep
Ki bilirdim onlar sinirinin sirayetiydi
Babamın...

Anne büyüdüm artık
Binalar gibi,
Ağaçlar gibi,
Yalnızlıklar gibi...
Korkma ne olursun
Kar ortasında kardelen ruhum var hala.

Hasret mevsim tanımıyor ki:
Baharda çiçeksiz kelebek,
Eylülde gazelsiz toprak olur mu anne?
Ama
Ben sensizim...

Anne ben varken,
Sen de olur musun yanımda?
Sen yokken ben yaşayamam da...
Ne olursun anne;
Kokun başucumda kalsın,
Ve hiç gitme günlerimden...