Mevsimsiz Rüzgarlar Şiiri - Serkan Bol

Mevsimsiz rüzgarlar esiyor
Tahayyül ettiklerim derinliklere kaçıyor,
Sinesi kan çanağına dönmüş,
Gözünden yaş değil kan geliyor.

Bilir misin kaos ne zor bir şey,
Ölümün sessizliği yakar da yakar herşeyi,
Bilemezsin çırpınışı,
Bazen seversin ölümü.

Rahlede yazılanlar
Çıksın en yukarı en yukarı,
Mevsimsiz esen rüzgarları görsün birileri,
Son çığlıktır bu acıtmasın yaraları.

Güneş kaybolmuş rahle-i tedriste.
Tutunabilsem vav harfine,
Aynasını kırdılar geleceğimin,
Gerçekleri onarmıyor mevsimsiz rüzgarlar.

Çıt kırıldım bir hayattı,
Zararına sattım yaşamı,
Fiyatını götürdü mevsimsiz rüzgarlar,
Alıcılarım yakıyor yarınları.

Fikriyatımın son eseriydin,
Şahadet edemedim lal oldum,
Fiiliyatım çakıldı zemine,
Zararımı alıp götürmüyor mevsimsiz rüzgarlar.

Hangi saikle gidiyordu yolculuğum bilmiyorum,
Cümbüşü bitti yolculuğumun,
Nar-ı cehennem ateşi yakıyor sanki her yolu,
Mevsimsiz esen rüzgarlar söndürmüyor yangını.