Mevsimsiz Papatya Şiiri - Zühre Türkeli

Mevsimsiz Papatya.
Kar yağar, dünya sessizliğe bürünür, Fırtınanın en sert rüzgarı eserken. Senin varlığınla buzlar çözünür, Bir ışık yanar en karanlık köşeden.

Bizim aşkımız, o beyaz kar altında, Donmuş topraktan çıkan bir direniştir. Mevsimsiz açan, narin bir papatya, Zamana ve kışa inat, bir geliştir.

Güneşsiz günlerin gizli armağanı, Her yaprağında umut taşır bize. Kırılmaz, bükülmez sevginin fidanı, Açarsın daima, kar düşse de dize.

Ne fırtına korkutur, ne de uzun gece, Çünkü bizim aşkımız, en derinlerde. Her an filizlenen bir sonsuz hece, Beklenmedik anda, her yerlerde.

Oysa her çiçek, bekler doğru zamanı, Toprak ısınsın, güneş yakıp kavursun. Bizim bağımızda bulunmaz gümanı, Karanlığa karşı, cesurca savursun.

O yüzden sen hep aç, beyazınla parılda, Bırak kar yağsın, fırtına dinmesin bile. Sana bakınca bahar, ruhumda çığılda, Sen en güzel detaysın bu kışın diliyle.

25.11.2025 - 20:18