Mevsimsiz Karanlık Şiiri - Yunus Emre Işık

Yokluğunda kaç ayaz yıprandı bu yürek,
Kaç fırtınayla çarpıştı yüksek yamaçlarda,
Kaçıncı sandalı devirdi yosun bağlayan karalarda,
Bir hayale kaç paket,
Kaç şişe devrildi,
Kaç damla süzüldü semadan bensiz yamaçlarına,
Bilemezsin.
Hiç geldim mi aklına,
Sende bizle dolu hayaller kurdun mu?
Bir aynanın karşısında bir harabeye baktın mı,
Yada baş harflerimizden yeni kelimeler türetip ağladın mı!
Adı mı duyduğunda hiç sızladı mı yüreğin?
Hasrette tek kişiliktir
Bu hasretinde kişiliği ben,
Hayali sen oldun.
Gecenin ayı sen,
Karanlığı ben oldum.
Her gece bir yürekte vurulan sen,
Gömülen ben oldum!
Ben sende öldüm..