Mevsimsiz Dolunay Şiiri - Nurten Tarım

Tenimi neden yakar
Güne gülümseyen güneş
Bana hissettirdiği
Leyla’nın Aslı’nın sevdası mı
Anlat!
Candan kopan ışık süzmesi
Aydınlatırken evreni
Neden karartırsın beni?

Güne hesap vermek bana mı düştü
Kayboluşuna vurdu cemalimin kızıllığı
Dolanırken dolunay sinemde
Suskunluğun acısı içimde
Yalana karılır gerçek
Dünde solarken zaman
Karışırsın
Deniz gözlü gökyüzüne!

Can helvamı karan
Eceli can kapıma diken
Bedenim sarılı iki zamanlı kader
Sana da gelecek
Ölüm vaktin yaşadığın her anında!

Daraldım labirentinde
Gönül yolunda
Anaların anası toprak anam
Ezdi mayadaşlarım
Dikenler battı yaralandım!

Kanatlarını aç koru beni
Bakışın nazlı çiçek!
Sevgin bitmeyen bahar!
Kara toprak anam sar ruhumu
Beni başka kim anlar?

Kaderin oyununda oyuncak oldum
Sevdim unutuldum!
Nefesimden daha yakın
Yaradanım koştu imdadıma!

Hak değildir
Kaderin kirli suyunu içirmek
Hak değildir
Haksızlıkla boğazlara ambargo koymak
Hak değildir
Pazar artıklarıyla geçinenleri
Kedilerin kaderiyle paylaştırmak

Ayaklar çekilince sokaklardan
Uyanır geceyi gündüz yaşayanlar
Ana sermaye çöp bidonları
Canlanır sokak ekonomisi
Güç gösterisinde kediler ve karanlık yüzler!

Üşütmemek için
Rüzgar uğramaz köprü altı banklara!
Nemini unutan bulut
Uğramaz yağmurlu yüreklere
Yıldızlarda güneşin kaçamak bakışı
Gözetler Mevsimsiz dolunayı!

Şikayetim benden bana, benden sana!
İki cihanın sultanları
İsa Musa Muhammet
Sesime ses olun dualarım!
Yaşam tekerlekleri kırılıyor tek tek
Bir yudum su gibi muhtaç
Sahipsizlerin sahibine akarım,
Sesime ses olun dualarım