Mevsim Bende Sonbahar Şiiri - Dinmez Er

Hasretliğim de rüyalarım gibi şahitsiz
Çeken benim, rüyalarla avunan
Yalnızlığıma sarılan ben!
Adı yok bir mevsimdeyim
Sensizlik günlerindeyim

Hüzünler umutları rehin almış
Mızrak yerine kederleri, koydum çuvala
Mor güllerin kokuları karanfillere karışmış
Sisler denizinde Foçalı foklar
Aşk perilerine aşk şarkıları söylüyorlar

Ekvator sıcağında kent alev, alev yanıyor
Başta ne akıl kaldı, dilde söylenecek sözler
Gökyüzü surat asmış yıldızlar ağlamaklı
Yosun tutan yalnızlığımı paylaşanım yok
Hani yalnızlık Tanrı’ya mahsustu?
Ben Tanrı mıyım cevap verin sokaklar
Yangın yerine dönmüş kentte
Sensizliğin bir akşam vaktinde
Kalmadı emelim, umudum ne arzum
Sensiz geçen günlere yüzlerce şiir yazdım
Bade yerine zehir içerdim yârin elinden
Sebebi ecelim mevsimsiz aşkım olurdu.

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme /