Mevsimsiz Şiiri - Arıkan Akar

Bilincim bir mermi pususunda alevlenir
Küllerinden doğarım o vakit
Issız ve soğuk bir avluda
Volta atar benliğim
Bir ileri bir geri
Döner etrafında
Kundağımdan sokaklarıma akan
Bu kutsal devinim

Manyetik anaya açılır avuçlarım
Yıldızlara, toprağa, ışığa..
Bereketli bir ay ışığı gölgesidir
Mısralarımın kasırgasını saran

Nefesim geceyi kolluyor
Sabırdır ,gündüze adanan bu bekleyiş
Kısa ,derin,sonsuz bir şafak..
Buğdayın türküsünde dinlenen kelimeler
Yalnızlığıma adanmış bir tılsımlı büyü gibi
Öyle ki
Kışın tozunu yontuyor
Kara ,berrak postallarım

Yüreğim yangın yeri
Doruklar doruklara
Gebe burada
Tanrıçalar tırmanışta
Misafir kim ola
Zeus muydu yoksa
Bir ulu çınar ta içimde
Gezgin gezgin fısıldamakta
Yıldızları bahara saklamayı
Öğrenemedim
Yoksa mevsimsizlik miydi
Zehrim ve dermanım
İşte bak
Mor menekşeler
Yine de açıyor
Şiir bakan gözlerim isyanda
Ve büyülenmekte menekşeler
Şimdi sessiz saat vakti