Mevsimsiz Şiiri - Hasan Odabaşı

bu kasaba senle var oldu
başı dik bu mağrur dağ senli sevinçlerle

eteklerinde al gelinciklerle rengarenk bezendi
başına yıldızlardan taç yapıp da...

bal damlası gözlü gökkuşağı sevinçli
adalı gökyüzü...

kelebek kanadında koyun koyuna taşıdık
irem bağı cennetleri...

...mevsimsiz

sağanak olup
bu kente yağmurları biz yağdırdık
bardaktan boşanırcasına bahardan nisanlar araklayıp

kuruyup çatlamış
bölük bölük topraklarına tozlu yollarına
adı konmamış mevsimleri utandırdık...

yitik kasabanın bu mağrur dağını kaf yaptık
anka kanadından çığlık çığlığa sevişler serptik de

en kocaman
yıldızları bir bir toplayıp göğün en mahreminden

ard arda dizildik de basamak yaptık
uzandık ayı göğsüne salıncak kurduk gülüşlerden

sana gelen her nefes bir köprü
soluk soluğa ardından yıkılan geri dönüşsüz...

göksu da yakamozların ağzında
ay ışığına seni sabahlara kadar anlattıkları masalısın

uyurken kasaba
gölgenin dizlerine başını usulca koyup da...

ayak izleri cennet kokan
adalı bir gökyüzüsün şafakla kasabalı martının gözlerinde gülen...