Hüznümden çiçek açtım
Kasımı’ın ortasıydı…
Hava biraz hüzünlü
Yağdı yağacak gözleri…
Boynunu bükmüştü çiçek, düştü düşecek…
Eğildi iyice yere
toprağa döküldü içindekiler...
Baharı beklemedi
bir şiir verdi,
bir şiir verdi toprak…
Ne çiçek umursadı yaklaşan karı-kışı,
ne de toprak…
Beklemedi o kış zemheriyi hüzünler
Yediveren gibi açtı şiirler…
Sabırsızdılar…
Eş zamanlı açtı yaseminler, portakal çiçekleri ve kardelenler…
Kayıt Tarihi : 19.6.2017 21:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!