Mevsimsel
Eskiden bizler insancıldık insandık, here heçe, çöre çöpe, uzak yakın her şeye sevinir mutlu olur üzülür ağlardık, gözyaşlarımız sahte değildi yemeden içmeden kesilirdik. Mevsimlere dair yaşardık aşklarımızı, baharda elini tutamadığımız sevdiğimize uzun kış gecelerinde ucu yanık uzun mektuplar döşerdik hiç gönderemediğimiz. Şimdi her şeyin sahtesi revaçta mevsimlere bakmaksızın tezgahlarda boy gösteriyor şimdiki aşklar gibi.
Tayfun Bulut
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta