Mevsimlik Göz Şiiri - Arif Toprak

mevsimlik göz

şimdi gözlerin sonbahar
tüm mevsimlerin kıskandığı
ben her mevsim ağlamaklı olurum
kaza süsü veriyor yağmur
yokluğuna
gözyaşlarıma

yüreğimi gözlerinin arasında unuttum
sıkıştı
nefesim kesik kesik
ellerimde nem var
sen gittikten sonra
ellerimde nem kaldı

üşürken gözlerine bakardım
karlı fırtınalı zamanlarda
bir tek gözlerin ısıtırdı ellerimi
yüreğimi
ve sözlerin
dizlerine avunurdum böyle zamanlarda
çamurlu köy yolları kadar masumdu ellerin

nerdeler şimdi
bulutların ardına mı gizledin
ellerin
avuçlarımdayken anladım
sadece ellerini değil
avuçlarımı terleten sıcaklığını da sevdim
yağmurun yıkamaktan zevk aldığı saçlarını
yüzünü

kendini zehirledi saatin akrebi
beklemekten
çaresizlikten
saat gözlerini çeyrek geçiyor
karanlığın infazı yok
elde var hüzün
duygular tutsak
aşk sakat doğdu

ağustos/05