Mevsimlik Düş Şiiri - Turgut Hangül

Mevsimi yaklaştıkça yeni şiirler yazılırımış
Megarsos' dan göçme bir aşk şiiri derlerdi
Aslen denizden yansırmış altın kumlara
İlle de peşine bir kederi de takar
Yürürmüş zamanın ipleri üstünde
Eskidir anlatılır,
Destan olmasa da mevsimlik bir aşk
Güneşin denizdeki karşılığı sanılır ilk başta
Sonraları çatısız evde çadır.
Yürümüş peşi sıra.

-Oysa ahengi yersiz gökte bir çelenk
Nasıl bakarım delmeden gözlerini
Konuşmak desen incitirim kulaklarını
Yalnız yüzüme yansısın yüzününün gölgesi.-

Denizmiş bu hediyeyi veren ona
Böyle anlatılır
Denizden gelmiş en güzel hatıra
İnilti mi haykırış mı bilmeden yürümüş
Tanımış ve sevmiş mevsimlik aşkını
Yeni şiir mevsimi başlamış böylece

-Gözleri donuk bakan semaya
Ey sen! ulu ya özlem nedir bilirmisin
Ya da ululaştırmak bir kimseyi
İşte bu ahenk ululaşır içimde.-

Asla eğmem başımı diyen biri anlattı
Eskimemiş ona göre bunlar hiç
Derdi ki;
"Eprimiş zamanın gölgesinde gezinirdi"
"Düş'ün içine düşmüş mahur bir adam"
Alem-i hayal de bir yolcu.

-Seni yaşayabilmek ister bu gönül
Seninle varolan herşeyi anlamak
İşitmek seninle en güzel sesleri
Tadmak en güzel hevesleri-

Anlatır da anlatır dı
Yaşamaktan öte arzuydu onun için
Düşünebiliyorsa yaşıyordu içinde
Bundandır mevsimlikler peşinde koşması
Hayatı bir oyun sanması
Oysa gün güneşten kopuk
Gece ay'a hasret
İnat ve naz ile gelse de
Gerçekliğin içinde kaybolurdu
Anlatılırdı oysa
Anlamlı bir hayatı olmadı boyunca
Bir işe de yaradığı söylenemezdi aslınca
Bir inancı ve daha bir vatanı olmadı seveceği
Bir kaç mevsimlik aşk gördü hepsi o.
Toprağı bol ruhu şad.

-Sinesinde uyutur yari düşlerinde
Gecesinde ay ışığında
Gündüzünde bir ağacın gölgesinde
Yine düşlerde hep düşlerde.-