Mevsimlik çiçek Şiiri - Tha Crimotsa

Bi mevsimin en karası ruhu kanla karışık yağmur
Yıldızlar ellerimizde kalan ve damlatan ışık
Paçası çamur gözü mağmur altı çimen üstü beton
Kızıl parmak uçlarımız fırtınadan mağdur

Şimdi kim dinlerdi seni ağlasan da akşamından başka
Mefailün failün kebir
Kapkaranlık yüzlerini sormayanlar bilir
Ağlasan ne ağlamasan kim soyardı seni
Sabaha bir ağrıyla uyansan da hangi sabah
Devrilmiş vagonlarını raya koyardı geri
Eli yüzünde silik bir eylül gerildi derin

Önümüzden koşan cumalar kara
Ağaçların gözleri var
Yerde kulak
Pamuklu bir kağıttan ibaret yasamak
Yüzümde kırmızı bir düğüm
İzlerdim
Ve sanki ölüm korkum gibi onu da
Gizlerdim
Ben sizden değilim vazgeçin
Ben tek plastik çiçeği
Yalan topraklı bahçenin