Bir mevsimlik çiçek gibi açmıştın gönlümde.
Umut vardı her bakışında, seni ilk gördüğümde.
Şimdi gitmen gerek sevgilim.
Belki tekrar karşılaşırız mevsimimiz geldiğinde.
Hanginizi daha çok sevdim bilmiyorum.
İlkbaharı mı? Seni mi?
Nedense ikinizdende vaz geçemiyorum.
Ama şimdi ikinizinde gitme vakti geldi.
Belki dayanamaz ruhum uzun kış gecelerine.
Belki birdaha yaşayamam baharıda senide.
Sakın ağlama,
Dayanamam gözlerine düşen çiğ tanelerine.
Sen sadece,
Ölürsem süsle mezarımı ilk bahar çiçeklerinle.
Bu yağan yağmur ayrılığın habercisi sevgilim.
Ben seni kış yağmurlarında değil.
İlkbaharında açan çiçeğinle sevdim.
Çiçekler soldu artık kapattı pencerelerini gönül evim.
Mevsimler istiyor sevgilim,
Bu ayrılığı isteyen ben değilim.
Bak, ayrılığın rüzgarı esti.
Bütün hayallerimiz kurudu gitti.
Zaman su gibi akıp geçti.
Ve şimdi ikinizinde gitme vakti geldi
Kayıt Tarihi : 5.8.2010 01:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!