Mevsimlerin Med Ceziri Şiiri - Selim Erd ...

Yeşil yapraklı günler,
Sararıp düşüyor dallarından.
Meyvesini vermeden umut,
Salkım saçak beklentiler,
Süzülüyor oradan oraya.
Hesapsızlık doludizgin.

Uçsuz bucaksız boşlukta,
Göz göre göre kaçıyor zaman.
Dağlar, kaybediyor sanki bir şeylerini.
Taşlar bile ihtiyarlıyor.

Elde olan ne varsa;
Elde değil aslında.
Ve elinde değil insanın elinde tutabilmesi kadar,
Geri getirmesi elinden çıkanları…

Bir doğa olayı,
Bir heyecan anı…
Tutulmuş nefesleri andıran,
Yağmur öncesi bulutların sessizliğiyle,
Yağmurlar bana yükken üstelik.
Ve boşaltmaya hiç niyetim yokken,
Yağmamacasına sükûtla…

Gün yapıyor yapacağını.
Sen uzlet köşesinde dururken,
Mengenesi hayatın, yakalıyor bir yerinden.

Bir atmosferden bir atmosfere geçerken,
Kaç taşkını yaşıyoruz, kaç depremin ardından?

Üst üste gelse de kısa sürüyor,
Nasılsa, her karakış…
Baharı müjdeliyor,
İlk yaz çiçekleri; ömrün,
Mevsimi geldiğinde açıyor yeniden.