Mevsimlerin Kiri Dökülür İçimdeki Suskul ...

Sen bir pencereden bakarken yüreğinden sarkan cümlelere,
Ben bir çay bardağına tutuşturuyorum çatlamış dudaklarımı
Bir müziğin şimaline özlemle açıyorum ozan göğsümü
Aşkın sularından geçerek arıyoruz gizemin yurdunu…

Sen, yüreğinden dökülen ninnileri okşayan ellerimi izlerken,
Ben kırmızı bir düş salıncağında bulutlara veriyorum yüreğimi
Sen sözlerimin kırık uçlarını birbirine eklerken gizemin kadını
Ben gözyaşlarımın sarmalından yazılar düşüyorum yaşama
Geçiyorum denizleri, sevdayla ve avuç avuç yangın fırtınasıyla...

Hafızamda bir yorum, nereye yapıştırsam bilmiyorum
Bir düşün alnına olabilir belki, uzanıyor tutamıyorum
İçimde bir suskunluk ah, kimseyle bölüşemiyorum
Ve sonra bir fona veriyorum kulaklarımı
Göğsümün penceresine kuşlar konuyor
Hoyrat yıllar harcıyorum kendimi unutarak
Ne çok istiyorum bir kadına aşkı anlatmayı
Aşkın gözleri içimde, konuşamıyorum…

Bir kadın düşünüyor avuçlarımın koyağında
Sorgular biriktiriyor içimde bir başka kadın
Sızılar mevsimlerin bohçasına saklanıyor ah
Ve yorgun bir şafak esnemesi dudağımda,
Yuvarlanıyorum aşka, uyuyamıyorum…

Bekleyişlerin kilimini seriyorum düşlerin tarlasına
Çekip gitmelerin resmi var çatlamış duvarlarda
Göğsümün fısıltısına uzanıyor yine susuyorum
Konuşsam nemlenecek dudağın, dağılacak bulutlar
Ölüm sevişmesi kasıklarımda, soyunamıyorum...

Gizemli gemiler çıkar az sonra aşkın limanlarından
Yetinmesiz kavuşmaların demirleri çekilir sulardan
Gecenin nikotin sarmalını bastırırsın kadın tenine
Mevsimlerin kiri dökülür içimdeki suskulardan.

Söz kessin karanlık gündüzle, aydınlık sağalım yaşamdan
Bir vazoya koyalım hırpalanmış aşkların narin güllerini
Hicaz peşrevinden tınılar olmasın sevdanın koynunda
Arıtılmış coşkuların pınarlarından damlasın mutluluklar...