Mevsimlerin İntiharı Şiiri - Jan Çetinkaya

Ve kapandı ardı ardına kentin tüm kapıları..
Önce ışıklar şehri, sonra yıldızlar geceyi terkettiler.
Sen gidince nehirler kurudu,
dağlar kardelenlere küstü,
gökyüzü konuşmuyor artık kuşlarla..
Sen gittikten sonra, pencereler bana küstü..
Çiçekler saksıda öldü sevgilim, çiçekler her yerde öldüler..
Gitmek, mevsimlerin intiharı demekti yaşamın başlangıcında..
Ellerim kuruyor,
yağmurum ve ol geri dön..