Mevsimlerin Hikayesi Şiiri - Sait Yolaçan

İlkbaharda doğmuşum,
Ağlamışım,
Nisan yağmuru bereketi demişler...
Gülmüşüm,
Güller açtı yanağında, demişler...
Dünyaya açılan pencerem,
İlk duygularım,his pınarım,
İlkbaharı,sonradan tanıdım...
Taze hayat buldum her gelişinde...
Dilim varmaz gördüklerimi anlatmaya.!
Yazın oyunlarında büyümüşüm
Soğuk sular en sevdiğim arkadaşım olmuş...
Olgunlaşan meyveleri taşlamışım,
Komşumuzun ağacında...
Topumu düşürdüğüm yüksek duvarlı,bahçeli evler...
Onu bıçağıyla parçalayan,
Beni sopasıyla kovalayan ev sahibi...
Aşılmaz engeller,
Anlaşılmaz insanlar...
Yaz geceleri yıldızların altında,
Bağ damında annemin masalları,
Masallardaki devler gibi gördüğüm
Mahallemizdeki deli...
Güneş batarken,
Oyunda kaybettiğim paramı,
Rüyamda, göklere yükselip te yaktığım
Güneşin aydınlığında bulmuşum.
Yazmakla bitmez yazlar...
Bana kalan;
Hasatlarda toplamak olmuş ümitlerimi...
Sonbahar,
Yazdan,beni ayıran ay...
Bedduamı almışsın..
Dökülen yapraklarına üzülmedin mi? !
Herkes ayrılıyor yârinden.
Küstü dünyaya güneş,
Yaza gömdüm oyunlarımı.
Kış
Donanan donanana...
Çiğnemekle bitiremediğim okul yolları,
Basamakları hayat kavgasının
Bitirdim.
İş başa düştü, olgunlaştım.
Yaşlandım.
Başıma çıktı şimdi çiğnediğim karlar...
Çocukluğumda aşamadığım duvarlar...
Korkularım küçüldünüz...
Annem,hocam büyüdünüz kalbimde.
Yanımda, solmayan çiçeğim eşim,
Benim de herşeyiyle sevdiğim
Her mevsim açan,dört mevsimim var...
Çocuklarım,dörttanem.
Mesut yaşat Rabbim onları,
Mevsimlerinde.

Sait Yolaçan
Eylül 1972