Mevsimlerin Dili Şiiri - Ali Şahinli

Aşklar insan gibidir. Doğar, büyür, ölür
Mevsimlerin Akışı gibi, akar, yoluna gider
Sevgi de solar gülüm bir gün o da ölür
Hayatın dikenli acımasız yolu gibi, çileli

İlkbahar, hayatın uyandığı, mevsim
Çiğ tanelerinin o ıslak sevimli yüzü
Gözyaşı süzülüyor gözlerden, ıslatarak yüzü
Bazen sevinç, bazen hüzün bu ilk mevsim

Yaz gelmiş, sevgilerin yeşerip ısındığı mevsim
Bazen ateş olup yakıyor, bazen da donduruyor
Umutların kavrulup yandığı, tükendiği mevsim
Çöllerin arasında vaha misali sevgiler kayboluyor

Sonbahar yaprakların hüzünle yere düştüğü mevsim
Sevgililerin yorulup, yorulup da bitap düştüğü zaman
Kalplerin, üşüyüp ısınacak kucaklar aradığı mevsim
Sevgilerin solup boyunlarını büktüğü o acı zaman

Kış sevinçlerin hüzünlerin bitip tükendiği mevsim
Kaşlara, kirpiklere, sakallara, saçlara karların yağdığı an
Rüyaların kâbusların hayallerin sona erdiği o büyülü an
Karların altına girip yeniden dirilmenin beklendiği mevsim

19/06/2006