Mevsimlerin yalnızlığı çalıyor aklımda,
Hayatın imkansız diye çığlık atması,
Üzüntülerin tıpkı mevsimler gibi gelip geçmesi,
Ama acıların hep aynı acıtması korkunç geliyor insana.
Sadece sevmek ister insan, belki sevilmek
Ama üzülmek istemez hiçbir zaman.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta