kentlerde mevsimlerin adı yalnızlıktır
soğuk insanlar yalnızlığı kış
yüreklere buzlar düşer
bahar sevdalar yalnızlığı
çiçekler açar gönüllerde
yazdır kentten kaçışın adı
güz insanlığını döken hazandır
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta