Mevsimlerin Adını Yalnızlık Koyduk

kentlerde mevsimlerin adı yalnızlıktır
soğuk insanlar yalnızlığı kış
yüreklere buzlar düşer
bahar sevdalar yalnızlığı
çiçekler açar gönüllerde
yazdır kentten kaçışın adı
güz insanlığını döken hazandır
yüreklerde güller solar bir bir
son demidir parklarda dolaşmaların
yağmurlarla ıslanır duygular
içeriye çekiliştir sonbaharda kentler
yani yalnızlıkların kuytuluklarına

yıldızlar süpürülmüştür
tırısa kalkan rüzgarlarla
durgun sulara düşer hayaller
deniz dürülür dalga dalga
bozkırlar bir uykuya yatmakta
kentler ki içine kapanmış
yalnızlığın nabzı atmakta