MEVSİMLERİM vardı Şiiri - Gül Özlem

Mevsimlerim vardı, bahar coşkulu gül kokulu
İkliminde umutlarım vardı hayat dolu
Anlatılmazdı gizlenirdi sevdama heyecanlarım
Uğrunda kayıp gitti tarifsiz zamanlarım.

Mevsimlerim vardı, güneş gibi yakardı kavururdu
Bir yanım yanık bir yanım eksikti hep yokluğundan
Bir kıvılcıma dayanıksızdı yüreğim sana karşı mağrurdu
Adın özlemdi,sensizlik bin parçaya bölünürdü kahrından.

Mevsimlerim vardı, rüzgara karşı koyamamış sararıp solan
Umutlarım vardı gidişinle birlikte kaybolup yok olan
Paslanmış sevdamda artık binlerce hüzün var
Sen gittin ya! Bundan böyle bende mevsim sonbahar.

Mevsimlerim vardı, buzdan keskin, kanı donduran
Güneşe hasret acıtan ayazı benliğime dolan
Seni kardan adam yaptım artık yalnızlıktan üşüyeceksin
Güneşi yolladım sana,tıpkı sende benim gibi eriyeceksin.